Wrocławski Teatr Lalek (Wrocław, Polska / Poland)

 

Maria Wojtyszko

Piekło-Niebo / Heaven-Hell

 

Reżyseria / Direction Jakub Krofta

Scenografia / Stage design Matylda Kotlińska

Muzyka / Music Grzegorz Mazoń

 

Obsada / Cast

Jolanta Góralczyk, Anna Makowska-Kowalczyk, Agata Kucińska, Marta Kwiek, Patrycja Łacina-Miarka, Edyta Skarżyńska, Grzegorz Borowski, Krzysztof Grębski, Radosław Kasiukiewicz, Marek Koziarczyk, Konrad Kujawski, Tomasz Maśląkowski, Grzegorz Mazoń, Sławomir Przepiórka

 

„Spektakl Wrocławskiego Teatru Lalek to kompletny twór, który dostarcza widzom pokłady rozrywki, tłumaczy najbardziej tajemnicze prawdy wszechświata i podtrzymuje na duchu tych, którzy nie do końca wiedzą, w co wierzyć. I, co ważne, jest przedstawieniem dwuwymiarowym, w którym zarówno dorośli, jak i mali widzowie odczytają skierowany do nich przekaz”.

                                                                                                                                                                                 

                                                                                                                                                                          Karolina Obszyńska, e-fika.com

 

“This spectacle staged by Wrocławski Teatr Lalek is a complete work offering the audience entertainment, explaining the most mysterious truths of the universe, and uplifting the spirit of those who do not quite know what to believe in. Importantly, it is a two-dimensional production, in which both adults and children will decipher the message addressed to them”.

 

Karolina Obszyńska, e-fika.com

 

„Trzeba mieć butę, żeby pokazać niebo jako siedzibę trochę hippisowskiego, trochę buddyjskiego Boga-luzaczka w otoczeniu androgynicznych aniołów i rozumiejącej kobiece uczucia Maryi, wściekającego się Świętego Piotra (scena gry w scrabble, kiedy Bóg, co tu dużo mówić, robi sobie ze swojej świty jaja – mistrz!); trzeba mieć butę, żeby pokazać Lucyfera – urzędasa z kompleksem niebycia Bogiem, szefa durnego osiłka Belzebuba i niemogącego uwolnić się od matki i iść samemu przez życie Osmółki. A może nie, może trzeba mieć poczucie humoru, psychologiczną wrażliwość i umieć opowiadać historie?”.

 

Anna Wakulik, www.e-teatr.pl

 

“It takes impudence to depict heaven as the residence of a slightly hippie-like and somewhat Buddhist easy-going God surrounded by androgynous angels and the Virgin Mary commiserating with women’s feelings, a God furious with Saint Peter (in a scene involving a game of Scrabble, in which God, what can you say, derides his entourage, proving to be a true master!). It takes audacity to show Lucifer as a lowly civil servant with an inferiority complex, the boss of the dumb muscle-bound Beelzebub and Osmółka, unable to free himself from his mother and pursue his own life. Or perhaps this is not the case, and a sense of humour, psychological sensitivity, and an ability to tell stories suffice?”

 

Anna Wakulik, www.e-teatr.pl

Teatr Polski, Duża Scena

25 maja, godz.10.30